Tria genera bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erat enim Polemonis. Summae mihi videtur inscitiae. Duo Reges: constructio interrete. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Audeo dicere, inquit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Sed nimis multa. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset,
definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod
prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.

Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione
compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur?

Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis.

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ratio quidem vestra sic cogit. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Est, ut dicis, inquit;

Optime, inquam.: Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Bork: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Bork: Sed tamen intellego quid velit.
Bork: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Bork: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Videsne quam sit magna dissensio?

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Hic ambiguo ludimur. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ut id aliis narrare gestiant? Sint modo partes vitae beatae.