Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Deprehensus omnem poenam contemnet. Duo Reges: constructio interrete. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum,
ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in
virtutum splendore ne cernantur quidem.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Elicerem ex te cogeremque, ut responderes, nisi vererer ne Herculem ipsum ea, quae pro salute gentium summo labore gessisset, voluptatis causa gessisse diceres.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Bork Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Etiam beatissimum?: Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Bork: Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Bork: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Optime, inquam.: Nos commodius agimus.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Bork
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Itaque contra est, ac dicitis;
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Et nemo nimium beatus est; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. De quibus cupio scire quid sentias.